| Użytkowników Online |
 Gości Online: 1
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 142
Najnowszy Użytkownik: ~KrzysztofGorski
|
|
|
| Maximon, czarny święty z cygarem w ustach... |
Maximon, czarny święty z cygarem w ustach..
Tradycja chrześcijańska współistnieje z zadziwiająco żywotnymi rytuałami z czasów prekolumbijskich
Śpiew mariachis, wędrownych muzykantów słychać już z daleka. Tym razem nie jest to jednak piosenka o złamanym sercu ani o miłości do grobowej deski. Mimo że gitarowe akordy brzmią podobnie jak w tysiącach innych piosenek śpiewanych w Ameryce Środkowej, ta jest inna. Jej bohaterem jest bowiem San Simon, zwany również Maximonem, czarny święty czczony w niektórych okolicach Gwatemali.
Casa de Maximon, Dom Maximona, przed którym przystanęli mariachis w malutkiej wiosce San Andres Itzapa, ściąga przybyszów z całego kraju - biedaków, chorych, przestępców i prostytutki. Na zakurzonym dziedzińcu nieustannie palą się podlewane benzyną ogniska, w których w popiół obracają się ofiary z cygar, słodyczy i lokalnego rumu.
Manekin w meloniku
Nad jednym z ognisk mężczyzna w czerni, o twarzy ospowatej i pokiereszowanej bliznami odmawia szeptem tajemną modlitwę, co chwila wrzucając w płomienie garść czarnych świec. Nad innym starsze małżeństwo właśnie przygotowuje ogień ofiarny. - Przyszliśmy tu prosić o uzdrowienie naszego dziecka - mówią.
Postać Maximona jest jednym z najbardziej osobliwych przejawów ludowej religijności w Ameryce Łacińskiej. W San Andres Itzapa święty występuje pod postacią manekina ubranego w czarny garnitur i melonik, w ręku trzyma cygaro - przypomina nieco karykaturalnych kapitalistów z radzieckich czasopism z lat dwudziestych. Figura umieszczona jest, jak większość tutejszych figur świętych, w ołtarzu przypominającym szklaną gablotę. Traktuje się go jako opiekuna, ale także złego, satanicznego demona.
Wnętrze domu rozświetlają setki świec, ich kolor związany jest z rodzajem prośby, którą San Simon ma spełnić. Czerwone zapewnić mają szczęśliwą miłość, białe szczęście dla dzieci, żółte obfite plony, czarne wreszcie - a tych jest tu najwięcej - przynieść mają szkodę niewiernym małżonkom i rywalom. We wnętrzu domu zebrało się kilkanaście osób. Palą cygara, w długich rzędach ustawiają świece, wreszcie podchodzą pod sam ołtarz, gdzie złożą w ofierze kilka banknotów, a nadzorca miejsca otrzepie ich wiązką cudotwórczych ziół. Nie zabraknie też aguadiente, ognistej wody, spożywanej tu w dużych ilościach
W domu Maximona stoi jeszcze drugi, mniejszy ołtarz, w którym umieszczono drewnianą rzeźbę Judasza. Jose, mój przewodnik, pracujący jako nauczyciel hiszpańskiego w pobliskiej Antigua Guatemala, z wyraźną niechęcią traktuje kult Maximona. Jak większość mieszkańców kraju jest gorliwym katolikiem. - Dla mnie to jakieś dziwactwo - irytuje się. Kult Maximona i jemu podobnych, wywodzących się z mitologii ludowej postaci przez wiele lat był utrapieniem dla tutejszych księży. Niejednokrotnie próbowano zabraniać pogańskich ceremonii, wiara ludowa zawsze jednak okazywała się silniejsza. Dziś coraz częściej akceptuje się prastare rytuały i ludowe wierzenia. Niezmiennie popularnego wśród biedoty i ludzi półświatka Maximona wielu Gwatemalczyków uważa jednak za wcielenie przesądów i wiary w czarną magię.
źródło: Link
|
|
|
| Shoutbox |
Tylko zalogowani mogą dodawać posty w shoutboksie.
Archiwum
|
|
|
Portal cygarowy
O cygarach
Może połączyć go z forum za pomocą "zajawek" np. recenzji lub porad z linkiem "czytaj więcej", a ciąg dalszy artykułu byłby na fo